فلسفه

سوسیالیسم هیچ جا و هیچ‌گاه بدواً جنبشی مربوط به طبقه کارگر نبوده است، و به‌هیچ‌روی درمان واضح دردی آشکار نیست که منافع کارگران به‌ناچار مقتضی آن باشد. سوسیالیسم برساخته یا تعبیری از آن نظریه‌پردازان است و از پاره‌ای گرایش‌های اندیشه مجرد و انتزاعی برمی‌خیزد که مدت‌های مدید فقط نزد روشنفکران شناخته بود و ایشان تلاش‌های طولانی کردند تا به طبقه کارگر بپذیرانند که سوسیالیسم را برنامه خویش قرار دهند.

نیچه دیوانه‌ای را توصیف می‌کند که به بازار می‌رود و فریاد می‌زند «خدا مرده است! خدا مرده است!» مردم او را باور نمی‌کنند و به او می‌خندند و او می‌رود. او می‌گوید که خیلی زود آمده است.

نیچه جملات سخت و تندی را درباره جهان‌بینی توده‌های مردم بیان کرده است، اما او در واقع چگونه می‌اندیشید؟ چرا می‌گوییم که کمک‌کردن به دیگران خوب است؟ چرا فرض می‌کنیم که اعمال خودمحورانه شر هستند؟ در مجموع، آیا عمل خودخواهانه برای ما خوب نیست؟

عباراتی از فصل نهم کتاب فراسوی نیک و بد از نیچه، ترجمه داریوش آشوری. هرگونه تعالی نوع «بشر» تاکنون کار جامعه مهان‌سالار (آریستوکرات) بوده است – و همواره چنین خواهد بود ...

جردن پیترسون یکی از مخالفان عمومی اندیشه‌ها و رویکردهای پست‌مدرن است. به گفته او، ورود اندیشه‌های پسا‌مدرن ...

کارل یونگ، شخصی با علایق گسترده بود و این موضوع در نوشته‌ها و آثار متنوع‌اش به خوبی منعکس شده است. اما از میان تمام نوشته‌های یونگ تنها یک موضوع برای او بیشترین اهمیت را داشت: این پرسش که انسان چگونه می‌تواند کاراکتر یا شخصیت بزرگی را در خودش پرورش دهد. یونگ به خوبی حقیقت این سخن هراکلیتوس، فیلسوف متعلق به یونان باستان را تشخیص داده بود که می‌گفت «شخصیت سرنوشت است».