ما معمولاً اشتباهات بزرگ را به بدخواهی، خودبزرگ‌بینی یا شرارت نسبت می‌دهیم، اما واقعیت تلخ این است که نیروی اصلی پشت بسیاری از فجایع تاریخی و تصمیمات فاجعه‌بار، چیزی ساده‌تر اما خطرناک‌تر است: قدرت حماقت.

انسان‌ها وقتی با قطعیت کامل به باورها، تصمیمات و پیش‌فرض‌های خودشان چنگ می‌زنند، به دام حماقت می‌افتند. حماقت بشر بی‌مرز و انتهاست، و همین باعث می‌شود بحث درباره‌اش هم نتواند محدود به چند جمله کوتاه باشد. اما چرا باید به چنین موضوعی فکر کنیم؟

دیتریش بنهوفر، اندیشمند، نویسنده و کشیش پروتستانی اهل آلمان (۱۹۰۶ - ۱۹۴۵) معتقد بود انسان احمق به مراتب خطرناکتر از انسان شرور است. زیرا مادامی که ما می‌توانیم علیه انسان‌های شرور مبارزه کنیم، در مقابل احمق‌ها بی‌دفاعیم

حماقت انسانی یکی از موضوعات جذاب و چالش‌برانگیز در علوم انسانی و فلسفه است. رابرت گرین، نویسنده برجسته کتاب‌های مربوط به قدرت و استراتژی، در گفت‌وگویی جذاب به این موضوع پرداخته است. او توضیح می‌دهد که چه چیزی باعث می‌شود انسان‌ها گاهی تصمیمات احمقانه بگیرند و چگونه این تصمیمات می‌توانند پیامدهای خطرناکی داشته باشند.

آیزایا برلین در این مصاحبه به اهمیت پرسشگری کودکانه و نقش آن در تربیت فلسفی می‌پردازد. او نشان می‌دهد که چگونه همین سؤالات ساده می‌توانند دریچه‌ای به مسائل عمیق فلسفی باز کنند.

دنیل کانمن، برنده نوبل، و گری کلاین، روان‌شناس، درباره قدرت و خطرات تصمیمات شهودی، و اعتماد به نفس کاذب در مدیریت کلان و انتخاب استراتژیک می‌گویند.