بو سو، نویسنده و قهرمان دو دوره مسابقات جهانی مناظره، معتقد است که مکالمه‌های عمومی ما در وضعیت بحرانی قرار گرفته‌اند. از نظر سو، مهارت‌های استدلالی ما از لحاظ جمعی، طی دهه‌های اخیر تضعیف شده، و در نتیجه، به استدلال‌های بدی انجامیده است. استدلال‌هایی که اعتماد مردم به ایده مفید بودن مجادله را به کلی مخدوش کرده‌اند.

در دیدگاه یونگ، «هنگامی که مرگ با ما مواجه می‌شود، زندگى همیشه جریانی رو به پایین یا مانند ساعتی به نظر می‌رسد که متوقف شده و «تمام شدنش» بدیهی فرض شده است». با وجود این، تصدیق کردن، پذیرفتن، و حتی رشد رابطه‌ای با مرگ می‌تواند به شخص کمک کند تا زندگی کامل‌تر و سرزنده‌تری داشته باشد.

کارل یونگ و مرگ | یونگ معتقد است آگاهی از مرگ می‌تواند به ما برای خلق یک زندگی نیت‌مند کمک کند – زندگی‌ای که در خدمت حرکت روح به کمال است. یونگ درک کرد، به رغم اینکه ما مرگ را به عنوان «قطعه وحشتناکی از سبعیت» تجربه می‌کنیم، ناخودآگاه، مرگ را جشن می‌بیند.

بدنام‌ترین دیکتاتورهای تاریخ، تصادفی به قدرت نرسیدند. فریدریش هایک، زمانی که این جمله را نوشت احتمالاً بیش از هر چیز به تمامیت‌خواهی و تجربه آلمان طی جنگ جهانی دوم نظر داشت. در این رابطه، پرسشی که به طور خاص هایک به آن می‌پردازد این است که تمامیت‌خواهان چگونه می‌توانند به قدرت برسند و کل مردم را به استبداد مطلق وادار کنند.

برایان کلاس می‌گوید که قدرت باید باری روی دوش مردم باشد، زیرا رهبران تصمیماتی را می‌گیرند که لاجرم پیامدهای منفی روی بسیاری از مردم دارد. اما یک مشکل وجود دارد: بعضی از انسان‌ها هیچ اهمیتی به پیامدها نمی‌دهند. و از نظر کلاس، نهادهای سیاسی عملکرد خوبی در غربال کردن این آدم‌ها از مهم‌ترین مناسب قدرت ندارند.

مناظره‌ای بین شش زن مسلمان ساکن در ایالات متحده؛ یک گروه به حجاب اسلامی معتقد است و گروه دیگر، اگرچه بدون حجاب، اما خود را مسلمان می‌داند. این مناظره حول شش گزاره جدل‌برانگیز انجام می‌شود