فریدریش آوگوست فون هایک (۱۸۹۹ – ۱۹۹۲) اقتصاددان و فیلسوف سیاسی معاصر بود. او به دلیل دفاع از اندیشه لیبرالیسم کلاسیک و بازار آزاد و مخالفت با سوسیالیسم شناخته می‌شود. او را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین اقتصاددانان و فیلسوفان سیاسی سده بیستم می‌شناسند. هایک یکی از مهم‌ترین نمایندگان موج نولیبرالیسم پس از جنگ جهانی دوم به شمار می‌رود. او در دهه ۱۹۳۰ یکی از شاخص‌ترین چهره‌های اقتصاد مکتب اتریش بود. هایک در سال ۱۹۷۴ موفق به دریافت جایزه نوبل اقتصاد شد. هایک در این ویدئو توضیحاتی را درباره مقاله مشهورش به نام «روشنفکران و سوسیالیسم» ارائه می‌دهد.

سوسیالیسم هیچ جا و هیچ‌گاه بدواً جنبشی مربوط به طبقه کارگر نبوده است، و به‌هیچ‌روی درمان واضح دردی آشکار نیست که منافع کارگران به‌ناچار مقتضی آن باشد. سوسیالیسم برساخته یا تعبیری از آن نظریه‌پردازان است و از پاره‌ای گرایش‌های اندیشه مجرد و انتزاعی برمی‌خیزد که مدت‌های مدید فقط نزد روشنفکران شناخته بود و ایشان تلاش‌های طولانی کردند تا به طبقه کارگر بپذیرانند که سوسیالیسم را برنامه خویش قرار دهند.

نیچه جملات سخت و تندی را درباره جهان‌بینی توده‌های مردم بیان کرده است، اما او در واقع چگونه می‌اندیشید؟ چرا می‌گوییم که کمک‌کردن به دیگران خوب است؟ چرا فرض می‌کنیم که اعمال خودمحورانه شر هستند؟ در مجموع، آیا عمل خودخواهانه برای ما خوب نیست؟

عباراتی از فصل نهم کتاب فراسوی نیک و بد از نیچه، ترجمه داریوش آشوری. هرگونه تعالی نوع «بشر» تاکنون کار جامعه مهان‌سالار (آریستوکرات) بوده است – و همواره چنین خواهد بود ...

از نظر هانا بائر سمی نامیدن افراد و به طور کل باور به اینکه دیگران ویژگی‌های ثابت و غیرقابل تغییر دارند، به رفتار تدافعی، ناتوانی در گوش کردن و شکست در تعیین..

کارل یونگ، شخصی با علایق گسترده بود و این موضوع در نوشته‌ها و آثار متنوع‌اش به خوبی منعکس شده است. اما از میان تمام نوشته‌های یونگ تنها یک موضوع برای او بیشترین اهمیت را داشت: این پرسش که انسان چگونه می‌تواند کاراکتر یا شخصیت بزرگی را در خودش پرورش دهد. یونگ به خوبی حقیقت این سخن هراکلیتوس، فیلسوف متعلق به یونان باستان را تشخیص داده بود که می‌گفت «شخصیت سرنوشت است».