از بین تمام لذت‌های زندگی، دوستی یکی از ظریف‌ترین هنرها، همچنین، یکی از مهم‌ترین و پرچالش‌ترین مسائل حیات انسان است.
جردن پیترسون، استاد روانشناسی دانشگاه تورنتو در این ویدئو شیوه‌های ساده‌ای پیشنهاد می‌کند که می‌توانیم با استفاده از آن رفتارهای دوستانه خودمان و اطرافیانمان را ارزیابی کنیم.
راهی برای تشخیص دوست – جردن پیترسون (متن ویدئو):
خب، چنددقیقه‌ای درباره «دوستی» حرف بزنیم. به این شکل می‌توانید بفهمید چه کسی دوست شماست:
الف. می‌توانید به آن‌ها «خبر بد» را بگویید و آن‌ها گوش می‌دهند و به شما نمی‌گویند چرا آن‌قدر احمقی و چرا آن اتفاق بد برایت افتاد و اینکه قبلاً اتفاق بدتری برای خود آن‌ها هم افتاده بود. سپس گفت‌وگو را کاملاً از مسیر خارج می‌کنند. واقعاً می‌توانید به آن‌ها اخبار بد را بگویید و آن‌ها خواهند شنید. درهرصورت، این چیز خوبی است. عجیب‌تر این است که می‌توانید اخبار خوب را نیز به آن‌ها بگویید و آن‌ها در جشن‌گرفتن به شما کمک می‌کنند و این واقعاً شیوه خوبی برای انتخاب اطرافیان شماست.
اگر دور و اطرافتان کسی هست که حتی نمی‌تواند بپذیرد اتفاق خوبی برای شما افتاده است، این [رفتار] را برایشان آشکار کنید. بدون شک حذف خواهند شد. مثلاً با تردید به کسی می‌گویید که اتفاق خوبی برایتان افتاده است، اما سقلمه‌ای به شما می‌زنند و از اتفاق بزرگی می‌گویند که سه سال پیش برایشان افتاده بود. یا بدتر، اتفاق بزرگی که سه سال پیش برای یکی از آشناهای خودشان افتاده بود. از این دسته آدم‌ها فاصله بگیرید. برای شما مفید نیستند. آن‌ها برای خودشان هم آدم‌های مفیدی نیستند. باید به این مسئله فکر کنید. اطرافیانتان را باید با آدم‌هایی پر کنید که برای بهترین بخش وجود شما، بهترین‌ها را می‌خواهند.
می‌توانید با حقه‌بازها و بازنده‌هایی بگردید که می‌خواهند شما را پایین بکشند. زیرا می‌خواهند توجیه کنند که خودشان هم به پایین کشیده می‌شوند. بخش مثبتش این است که هیچ مسئولیتی نخواهید داشت. می‌توانید باهم از اینکه زندگی چقدر اسف‌بار است، ناله کنید. خیلی هم جذاب است.
اما از طرف دیگر معتقدم ابزار خوبی در بلندمدت نیست. قابل‌پذیرش و مطلوب است که سعی کنید اطرافتان را با آدم‌هایی پر کنید که رشد شما را آسان‌تر می‌کنند. شاید بگویید: آدم‌هایی اطراف من هستند که خوب آن‌ها را می‌شناسم، و احوالشان چندان هم خوب نیست. یعنی در این دسته‌بندی قرار نمی‌گیرند. خب که چه؟ دقیقاً می‌خواهید با آن‌ها چه‌کار کنید؟ اگر به شما گوش بدهند و با شما همکاری کنند و سوی آینده بهتری حرکت کنند، خیلی هم عالی است. [اما] اگر هیچ توجهی نکنند و رویه سابق رو ادامه بدهند، به جایی نخواهند رسید و این دردناک است.
پس شاید مناسب‌تر این باشد که به آن‌ها بگویید: بدبختی خودت مال خودت. من هم سراغ زندگی خودم می‌روم. بلکه روزی بیدار شوی و فکر کنی که آن‌طور بودن بهتر است. چون اگر در مقابل چنین رفتاری کوتاه بیایید در واقع به طور ضمنی او رو تأیید کرده‌اید. فکر بدی است. من می‌گویم که شما، هم حق و هم مسئولیت دارید که اطرافیانی را انتخاب کنید که برای بهترین بخش شما خوب باشند.
لینک ویدئو در کانال یوتیوب هم‌پرسه:
ثبت ديدگاه