جامعه

آغاز جنگ اوکراین، مباحث بسیار داغی را به طور خاص در حوزه روشنفکری عمومی مطرح کرده است. یکی از جدل‌برانگیزترین مواضع درباره این موضوع از سوی جان مرشایمر، صاحب نظریه واقع‌گرایی تهاجمی در روابط بین‌الملل و استاد علوم سیاسی دانشگاه شیکاگو مطرح شده است.

جان مرشایمر، استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل در دانشگاه شیکاگو، صاحب نظریه «واقع‌گرایی تهاجمی» و از جمله برجسته‌ترین چهره‌ها در سنت فکری واقع‌گرایی در روابط بین‌الملل است. سنتی که شاید اصلی‌ترین بنیان‌گذار آن را بتوان توسیدید، ژنرال، مورخ و نویسنده یونانی کتاب درخشان «تاریخ جنگ‌های پلوپونزی» نامید.

راجر اسکروتن، فیلسوف محافظه‌کار بریتانیایی است که به نقدهای متداول خود از جریان چپ شهرت دارد. او طی مصاحبه‌ای با حمزه یوسف، پژوهشگر مسلمان نوسنت‌گرای آمریکایی با موضوع معنای محافظه‌کاری، ذهنیت منفیِ مسلط بر جریان چپ را از عوامل عمده مصائبی می‌داند که این جریان‌ها پس از رسیدن به قدرت، بر جوامع خودشان تحمیل کرده‌اند.

بو سو، نویسنده و قهرمان دو دوره مسابقات جهانی مناظره، معتقد است که مکالمه‌های عمومی ما در وضعیت بحرانی قرار گرفته‌اند. از نظر سو، مهارت‌های استدلالی ما از لحاظ جمعی، طی دهه‌های اخیر تضعیف شده، و در نتیجه، به استدلال‌های بدی انجامیده است. استدلال‌هایی که اعتماد مردم به ایده مفید بودن مجادله را به کلی مخدوش کرده‌اند.

کارل یونگ و مرگ | یونگ معتقد است آگاهی از مرگ می‌تواند به ما برای خلق یک زندگی نیت‌مند کمک کند – زندگی‌ای که در خدمت حرکت روح به کمال است. یونگ درک کرد، به رغم اینکه ما مرگ را به عنوان «قطعه وحشتناکی از سبعیت» تجربه می‌کنیم، ناخودآگاه، مرگ را جشن می‌بیند.

بدنام‌ترین دیکتاتورهای تاریخ، تصادفی به قدرت نرسیدند. فریدریش هایک، زمانی که این جمله را نوشت احتمالاً بیش از هر چیز به تمامیت‌خواهی و تجربه آلمان طی جنگ جهانی دوم نظر داشت. در این رابطه، پرسشی که به طور خاص هایک به آن می‌پردازد این است که تمامیت‌خواهان چگونه می‌توانند به قدرت برسند و کل مردم را به استبداد مطلق وادار کنند.